Yılanların evrimine dair yeni senaryo

Evrim teorisinde ispatı en zor alanlardan biri de sürüngenlerin soy ağaçları. Helsinki Üniversitesi, solucan, yılan ve kertenkelelerin evrimini izah için farklı bir yöntem kullandı.

 

YILANIN ATASI KERTENKELEDİR İDDİASI

Yüzyılı aşkın süredir biyologlar ve paleontologlar arasında, yılanların evrimine dair fikir ayrılıkları söz konusuydu. Türlere ait çok sayıda iyi korunabilmiş fosil kalıntı olmadığından; yılanların suda mı, karada mı yoksa solucan tarzı toprak altındaki yaşam tarzından mı evrimleştiğine dair tartışmalar söz konusuydu.

Yılanların kertenkegillerden evrimleşti iddiası; evrimin en tartışmalı konuları arasındaydı. Helsinki Üniversitesinde yılan organizmalarının, kertenkele  türünden evrildiğine dair tezleri destekleyen ilginç bir araştırmaya imza atıldı.

Filipe O. Da Silva, Anne-Claire Fabre, Yoland Savriama, Joni Ollonen, Kristin Mahlow, Anthony Herrel, Johannes Müller ve Nicolas Di-Poi'den oluşan Helsinki Üniversitesi araştırma grubunun makalesi; Yılanların ekolojik kökenlerini kafataslarının evrimiyle izah etmek (The ecological origins of snakes as revealed by skull evolution) başlığıyla Nature Communications (Doğa İletişimi) dergisinde yayınlandı.

Yılan kökenlerinin incelenmesine faklı boyut katan grubun bulguları, evrim tartışmasını; kertenkeleden-yılana geçiş senaryosuna yönlendiriyor.

Helsinki Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, hem embriyonik hem de yetişkin aşamalarda 300'den fazla kertenkele ve yılan türünün kafatası şeklini ve boyutunu karşılaştırdılar.

Grubun karşılaştığı en büyük zorluk, önemli kertenkele ve yılan gruplarını kapsayan sürüngen örneklerini toplamaktı. Bunun üstesinden gelmek için araştırmacılar ulusal tarih müzeleri ve dijital morfoloji kütüphanelerini tarayarak; paleontologlar, biyologlar ve herpetologlar ile uluslararası işbirliği kurdu.   Ekibinin bir sonraki zorluğu, sürüngenlerde kemik yapısının çeşitliliğini açıklayan ince gelişim mekanizmalarını çözerek yeni bulguları güçlendirmekti.   Helsinki Üniversitesi Biyoteknoloji Enstitüsü'nden Doçent Nicolas Di-Poï: "Sürüngenlerin kafa yapılarındaki çeşitlilik dikkat çekicidir. Araştırma grubumuz; erken yılan habitatlarının kafataslarından hareketle evrimin yönünün tahmin edilebileceğine inanıyordu. Yılan ve kerkenkelelerin kafatası yapısı; ekolojik habitat modları ve beslenme tercihleriyle yakından ilgili görünüyor" dedi.  
Makalenin baş yazarı Filipe Oliveira da Silva; "Evrim ve türlerin çeşitlenmesi basit süreç değil. Doğal seleksiyon ve gelişim süreçleri arasındaki karşılıklı etkileşimler tür oluşumlarını etkiliyor. Nitekim aynı soydan ormanlarda, çöllerde ve kırlarda yaşam süren değişik sürüngen familyaları söz konusu. Bu çalışmada farklı bir yöntemle bu türlerin ortak atasının hangisi olduğuna dair bir varsayım ortaya koyduk" dedi.   www.arkeolojikhaber.com