Bergama heykelcilik okulu

Bergama heykelcilik okulu: Helenistik Dönemde Bergama'da gelişen ve özellikle ifade de acıma duygusuna (pathos) ağırlık veren heykelcilik okulu.

Kral I. Attolos'un Galatlara karşı kazandığı zaferle Bergama'da başlayan yoğun yapım etkinlikleri II. Eumenes ve II. Attolos dönemlerinde sürmüş ve kent görkemli bir kültür merkezi haline gelmişti.

En olgun örneklerine bu dönemde (MÖ 240- 140) rastlanan Bergama Okulu heykelcileri, klasik biçimleri şiddet dolu hareket ve ifadelerle birleştirmiş, ayrıca gelişmiş bir kompozisyon bütünlüğü anlayışı ortaya koymuşlardır.

Klasik Dönem Yunan heykelciliğinin çekingen durgunluğuna karşı Bergama Okulu, dramatik öğeleri vurgular.

Yunan heykelciliğine göre kabartmalarda figürler daha kabaca biçimlendirilirken, kütleler, yüksek kabartma yöntemi kullanılarak yaratılan ışık-gölge karşıtlığıyla belirginleştirilir.

Bergama Okulu sanatçıları, Klasik Döneme oranla kabartmanın mimarlıkla bütünleşmesine daha bilinçle eğilmişlerdir. Bergama Okulu'nun özelliklerini en iyi yansıtan yapıtlar Bergama Zeus Sunağı frizleri ile Galatların konu alındığı çeşitli heykel ve kabartmalardır.

Bir eliyle ölmüş karısını tutarken, bir eliyle de kılıcını kendisine saplayan Galat askerini canlandıran heykel de bunlardan biridir.

Üslup açısından Bergama Okulu yapıtı olduğu kabul edilen başka yapıtlar arasında 'ölü Patroklos'u taşıyan Menelaos', 'Marsyas ile Apollon' ve bir uyuyan kadın başı vardır.