Kalkolitik Çağ nedir?

Kalkolitik Çağ ( İ.Ö. 5500-3000 ) 

Taş - Maden Çağı, Geç Neolitik Çağ'ın  ardından İlk Tunç Cağı ile birlikte İ.Ö. IV. binyılın sonlarına doğru biten kültür çağıdır. 

Yukarı  Mezopotamya'da ortaya çıkan Halaf, Samarra ve Güney Mezopotamya'daki Obeyd kültürleri bu çağın en yüksek örnekleri olarak değerlendirilmektedir. 

Kalkolitik Cağ'ın kültürel gelişmeleri, Tunç Çağı ile birlikte ortaya çıkacak şehi devletleri sistemin çekirdeğini oluşturmuştur. Bu nedenle Kalkolitik Çağ, tarımcı köy toplumundan şehir toplumuna doğru giden evrimin gerçekleştiği dönem olarak tanımlanır. 

Kalkolitik Çağ'da bakırın eritilerek dökülmesi, tavlanması devam etmiş, taş aletlerin yanı sıra kurşun ve sonuna doğru gümüş gibi maddeler de kullanılmaya başlanmış, ilk arsenikli bakır alaşımları ortaya çıkmıştır.

Bu çağın sonlarında Mezopotamya'da ve güney batı İran'da ilk piktografik işaretlerin (resim ve çivi yazısı) kullanılmasıyla ilk yazı denemelerinin yapıldığı görülür. 

Kalkolitik Çağ üç dönemde incelenir.

Erken Kalkolitik  İ.Ö. 5500-4500

Orta Kalkolitik     İ.Ö. 4500-4000

Geç Kalkolitik      İ.Ö. 4000-3000

Anadolu'da bu çağa ait yerleşim merkezleri; Hacılar, Can Hasan, Beycesultan, İstanbul - Fikirtepe, Samsun - ikiztepe, Çanakkale - Kumtepe, İç Anadolu'da Büyük Güllücek, Göller Bölgesi - Kuruçay, Mersin - Yumuktepe, Tarsus - Gözlükule