Pygmalion nedir?

Pygmalion:  Kyproslu bir heykelci

Yalnız Ovidius'un anlattığı Pygmalion'la Galateia öyküsü çağımızda Bernard Shaw'un tiyatro oyunuyla ün kazandığından burada E. Hamilton'un (Ülkü Tamer çevirisi) anlatımıyla verilmektedir:

"Kyproslu bir heykelci olan Pygmalion, kadınlardan nefret ederdi. Ant içmişti: ömrü boyunca evlenmeyecekti. Sanat yetiyordu kendisine. Günlerden birinde bir kadın heykeli yapmaya karar verdi. Artık bilinçaltının itmesiyle mi verdi bu kararı, yoksa insanlara kusursuz bir kadının nasıl olması gerektiğini mi göstermek istedi, orası bilinmiyor. 

Uğraştı, didindi, o zamana kadar yapılmış en güzel kadın heykelini yaptı. Yaptığıyla yetinmedi, kerelerce düzeltti heykelini, usta parmaklarıyla yeniden, yeniden biçimlendirdi. Sonunda da o fildişi parçasına tutuluverdi. Hani insan da o heykeli ilk görüşte canlı bir kadın sanırdı; hem öyle bir kadın ki, güzellikte eşi, benzeri yok...

Bir süre, çocuklar oyuncaklarıyla nasıl oynarlarsa, Pygmalion da heykeliyle öyle oynadı. Ona çeşit çeşit elbiseler giydirdi, küçük kuşlar, pırıl pırıl çiçekler armağan etti. Gece olunca yatağına yatırdı onu, öptü, kokladı. Düşlerinde hep onun canlandığını gördü. Ama sonunda cansız bir şeyi sevdiğini, o acı gerçeği anlayıverdi. Aşk tanrıçası bütün bunları görüyor, bu yepyeni aşk çeşidiyle yakından ilgileniyordu. Mutsuz delikanlıya yardım etmeye karar verdi. Venüs bayramı gelmişti. Halk, aşk tanrıçası için kurbanlar kesiyor, her yerde şenlikler yapılıyor, şölenler veriliyor,sevgililer Venüs'e yakarıyorlardı.

Pygmalion da aşk tanrıçasının Tapınağına giderek yakardı ona; karşısına, yaptığı heykele benzeyen bir kız çıkarmasını diledi. Sonra evine dönüp fildişi sevgilisinin karşısına geçti. Uzun uzun baktı heykele, eğilip o cansız dudaklarından öptü onu. Ansızın irkilerek geri çekildi Pygmalion. Öptüğü dudaklar her zamanki gibi soğuk değildi, ılıktı. Bir daha öptü; o ılık dudakların gittikçe ısındığını, yumuşadığını duydu. Büyük bir sevinçle sarıldı heykele;

Venüs, bu büyük aşkı karşılıksız bırakmamış, sevgilisini canlandırmıştı. Öyküsünün bundan sonrası anlatılmamış; yalnız sevgililerin evlendiği, heykelin Galateia adını aldığı, bir de çocukları Paphos'un bir şehre isim babası olduğu biliniyor".