Yeni Şamanizm nedir? Neochamanisme nedir? Yeni şamanizm neye inanır? Şehir Şamanizmi nedir? Chamanisme urbain ne demektir?

Yeni Şamanizm (Neochamanisme);  Avrupa ve Amerika’da ortaya çıkan New Age akım. Ruhsal gelişimde geleneksel ve modern yöntemleri birleştirerek bireysel aydınlanmaya ulaşılacağını ve toplumsal kurtuluşun sağlanacağını savunur. Yeni Şamanizmde herkesin kendi ruhunun şamanı olarak daha mutlu ve kötülüklerden arınmış bir toplumsal yaşam biçimi oluşturulabileceğine inanılır.

İnsanlığın ilk doğal inancı olduğuna inanılan Şamanizm ile modern çağın ulaştığı ruhsal bilinci sentezlemeyi esas alır.

İnsanlar ve ruhlar arasında iletişimi esas alan geleneksel şamanizm ve neo-şamanizm arasındaki yapısal fark şu şekilde izah edilir: Neo Şamanistlere göre; Şamanizm, tahakkümün ortaya çıkması ile olumsuz şartlarda sömürülen bir toplumun gelişmesini sağlamayı amaçlamaktadır. Kötü ruh olmadığını savunrak, şamanistlere özgürlük kazandırmaktadır.  İyilik ve kötülük adı verilen iki ayrı yaşam şeklinde insanı mutlu etmenin yollarını sunmaktadır.  Neo Şamanizm ise tüketim köleliğiyle aslına yabancılaştırılan bireyin ruhunun aydınlanmasını ve gezegenin tahrip olmasına katkıda bulunan yapının reddini savunur. 

Yeni Şamanizme göre; iki ayrı toplumsal yapı, insanlarda farklı algı ve bilgi geliştirmiş ve evrenin iki gerçekliğini yaratmıştır. Neo Şamanizm bu iki gerçekliğin buluşmasıdır ve ikisinin füzyonundan ilham almaktadır.

Yeni Şamanizme, taraftarlarına ruhsal özgürlük kazandırma, ruhları kötülüklerden arındırarak evreni daha güzel ve yaşanır kılabilme esaslara dayanmaktadır. Ancak bunun için organize bir yöntem önermez ve herkes kendinin şamanı olması gerektiği düşünceni savunur.

Yeni Şamanizm (Neochamanisme) akımının temelini Avrasya Şamanizminin oluşturduğu tahmin edilmektedir. .

Üç asır önce Avrasya’ya gelen hıristiyan misyonerler, tüccarlar ve seyyahlar yoluyla Kuzey Asya steplerinden Batı’ya aktarılan Şamanlık, önceleri reddedilip kötülenmiş, şeytanla özdeşleştirilmiş fakat daha sonra şifacı yöntemleri hekimlikle ilişkilendirilmiştir. Yeni Çağ akımları ile şaman yaşam biçimlerini idealleştirmiştir.

Batı dünyasında özellikle aydınlanma dönemi bilginlerinin çoğuna göre şamanlar yok edilmesi gereken şarlatan, Şamanlık iseakıl dışı bir davranış modelidir.  Bu olumsuz tepkilere karşın şamanları, dinî duyguları terennüm eden virtüozler olarak tanımlayarak onlara sempatik bakan J. Herder, W. von Goethe ve V. Hugo gibi bazı yazarlar da olmuştur.

1951'de Pari'te  Mircae Eliade’ın Le chamanisme et les techniques archaïques de l’extase adlı eserinin yayımlanmasının ardından Şamanizm Batı’da yeniden değerlendirilmiş, 1960’tan sonra özellikle Kuzey Amerika’da Şamanizm’le ilgili yeni bir dönem başlamıştır. Buna paralel olarak da Yeni Şamanizm ya da Şehir Şamanizmi (chamanisme urbain) diye adlandırılan yeni bir anlayış ortaya çıkmıştır.

Yeni Şamanizm  konusunda Carlos Castaneda’nın çalışmaları önemlidir. Castaneda, Şamanizm’e Eliade’in akademik bakış açısından farklı bir anlayış getirmiştir. Buna göre Şamanizm, taraftarlarına özgürlük kazandırma, kötü ruhların yokluğunu kabul etme gibi esaslara dayanmaktadır.

 Yeni Şamanizm, farklı semantiği ve sayısız fraksiyonları ile karmaşık bir fenomendir. Yeni Şamanizm hareketinde Eliade ile Castaneda’nın fikirlerinin bir sentezini yapmaya çalışan, Foundation for the Shamanic Studies’in (FSS) kurucusu olan ve Michel J. Harner ile Dream Change Coalition (DCC) organizasyonunu oluşturan John Perkins ve Bernardo Peixoto da önemli isimlerdir.

Yeni şamanistler arasında ayrıca Yeniçağ (New Age) akımına bağlı gruplar, çevreciler, feministler ve yeniden tabiata dönmeyi hedefleyen gruplar yer alır. 

Yahudi, Hıristiyan ve Müslüman ilahiyatçılara göre ise Yeni Şamanizm; postmodern felsefe doğrultusunda içinden çıktığı gelişmiş endüstri toplumlarına dogmaları, kurumları, ibadetleri olmayan, herkesin kendi mitini yaratabileceği bir din sunmayı amaçlamaktadır.